Kisah Sedih Seorang Bapak

jalil hamid : ish..ish..sikh..iskh...(menagis)

aflin : kenapa pakcik nangis?

jalil hamid : pakcik teringatkan anak pakcik, ....tapi diowang sumer dah takder dah....

aflin : apasal pakcik tak carik diorang...

jalil hamid : nak carik buat aper...anak2 pakcik sumer taknak mengaku pakcik nie bapak
dia...dah tak mau ada apa2 hubungan dengan pakcik pun...

aflin : apsal sampai begitu sekali pakcik...???

jalil hamid : biaser lah..maser tue... muda2...darah cepat panas...tali pinggang dengan buku
lima nie........ jadi guru pada diowang dengan mak2 diowang tue....pakcik nie bukan
apa... niat baik.. supaya diowang tue tak lah menderita macam pakcik nie...

aflin : pakcik tak rindu kat diorang ker....mungkin kalau pakcik berjumpa dengan diowang
pakcik boleh mengubah keadaan pakcik sekarang nie...

jalil hamid : bukan aku tak rindu...aku rindu jugak...tapi dorang tue melampau...dia suruh aku
mintak maap pada diorang maner boleh...aku nie orang tua...mana aku boleh mintak
maap pada dia berdosa.....

aflin : pakcik rela tak jumpa dengan anak2 pakcik? walau pun dengan hanya mintak maaf tue
jek pakcik boleh manjadi lebih bahagia

jalil hamid : aku rela...aku rela....ini soal maruah aku...mana boleh aku mintak maap pada anak aku...dulu bapak aku pun tak penah mintak maap pada aku....bapak kepada bapak aku...tak penah mintak maap pada bapak aku....punya bapak....macam mana nak mintak maap...lagipun...bapak kepada bapak kepada bapak aku dulu....aa....tak penahpun mintak maap jumpa bapak kepada bapak aku tue mintak maap.... lagi bapak lagi..kepada bapak kepada bapak aku pangkat tiga bapak empat bapak tak pernah pun mintak maap pada dua bapak....bapak punya yang kedua tue....macam mana diowang boleh mintak maap yang bapak punya bapak punya bapak lagi....punya bapak tak penah pun mintak maap pada bapak punya bapak punya bapak....jadik nak mintak maap macam mana...mana boleh...bapak ....bapak mat pegi kebun iya..iya...ooooooo dikebunnya ada kucing iya...iya...OOOOOOOO ......